Εμφανίζει 223 αποτελέσματα

Η Φιλική Εταιρεία ήταν μια μυστική επαναστατική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814 στην Οδησσό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σημερινή Ουκρανία). Σκοπός της ήταν η προετοιμασία και οργάνωση της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με στόχο την ανεξαρτησία της Ελλάδας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ιδρυτές της ήταν οι Εμμανουήλ Ξάνθος, Νικόλαος Σκουφάς και Αθανάσιος Τσακάλωφ. Η οργάνωση λειτουργούσε με μυστικούς κώδικες και όρκους αφοσίωσης, ενώ το 1820 την αρχηγία ανέλαβε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο οποίος κήρυξε την Επανάσταση στη Μολδοβλαχία το 1821.

Η δράση της Φιλικής Εταιρείας επηρέασε καθοριστικά την εξέλιξη της Επανάστασης, συμβάλλοντας στη στρατολόγηση αγωνιστών και στη διάδοση της ιδέας της εθνικής ανεξαρτησίας.

Η καταγωγή της οικογένειας είναι βαυαρική και τα πρώτα μέλη της που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα ήταν ο Γεώργιος Φιξ,μεταλλειολόγος,και ο γιος του Ιωάννης Φιξ, ο οποίος είχε σπουδάσει ζυθοποιός στο Μόναχο. Ο Ιωάννης εργάστηκε στο Ηράκλειο Αττικής και στη συνέχεια, το 1864, κατασκεύασε εργοστάσιο στο Κολωνάκι, παράγοντας την μπύρα FIX. Από τότε μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα η οικογένεια Φιξ είχε το μονοπώλιο στην παραγωγή μπύρας. Το 1960 ο βουλευτής Πέτρος Γαρουφαλιάς παντρεύτηκε τη χήρα Ιωάννου Φιξ, εμπλέκοντας έτσι την οικογένεια με την πολιτική και σηματοδοτώντας παράλληλα την παρακμή της. Το 1982 η εταιρεία αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία της.

Η Αμαλία Φλέμινγκ ήταν γιατρός και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη,πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και φυλακίστηκε από τους Ιταλούς. Το 1946, με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου, εργάστηκε στο ινστιτούτο Wright Fleming στο Λονδίνο, δίπλα στον εφευρέτη της πενικιλίνης, σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ, τον οποίο παντρεύτηκε το 1953 και απέκτησε τον τίτλο της λαίδης. Το 1963 επέστρεψε στην Ελλάδα και πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Ελληνικού Ιδρύματος Βασικής Βιολογικής Έρευνας “Αλέξανδρος Φλέμινγκ”. Στη διάρκεια της δικτατορίας του 1967 συνελήφθη, καταδικάστηκε από έκτακτο στρατοδικείο και φυλακίστηκε στον Κορυδαλλό. Αποφυλακίστηκε στα τέλη του 1971, λόγω σοβαρού κλονισμού της υγείας της, και απελάθηκε στερούμενη την ελληνική ιθαγένεια. Την περίοδο 1971-1974 περιόδευσε στην Ευρώπη και την Αμερική πρωτοστατώντας στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Στη διάρκεια της μεταπολίτευσης εντάχθηκε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. με το οποίο εκλέχτηκε βουλεύτρια τα έτη 1977, 1981, 1985, ενώ υπήρξε αρχηγός της ελληνικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Παράλληλα, ανέπτυξε δραστηριότητα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τα δικαιώματα των γυναικών και την ειρήνη.Υπήρξε δραστήριο μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας (πρώτη πρόεδρος του ελληνικού κλάδου), της Δημοκρατικής Μέριμνας, της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Επιτροπή για τον Επαναπατρισμό των Πολιτικών Προσφύγων, της Επιτροπής για την απελευθέρωση του Τουρκικού λαού και τη Δημοκρατία.