Ο Νίκος Καββαδίας (Νίκολσκι Ουσουρίσκι, Μαντζουρία, 1910 - Αθήνα 1975) ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Χαρίλαου Καββαδία και της Δωροθέα Αγγελάτου.
Ο πατέρας του διατηρούσε γραφείο γενικού εμπορίου με κύριο πελάτη το τσαρικό στρατό. Μετά την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας του παρέμεινε στη Ρωσία ως το 1921, όταν επέστρεψε και αυτός στην Ελλάδα κατεστραμμένος οικονομικά.
Η οικογένεια μετά το Αργοστόλι εγκαταστάθηκε στον Πειραιά όπου ο Καββαδίας ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Εκεί άρχισε συνεργασία με διάφορα φιλολογικά περιοδικά.
Ο θάνατος του πατέρα του, το 1938, τον ανάγκασε να στραφεί στο ναυτικό επάγγελμα και από το 1929-1936 ταξίδευε συνεχώς.
Το 1938 κλήθηκε στο Στρατό. Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε ως ασυρματιστής.. Το 1941, σύμφωνα με το υλικό του αρχείου, απέκτησε προσωρινό δίπλωμα ραδιοτηλεγραφητού Β τάξεως, το 1947 δίπλωμα ραδιοτηλεγραφητού Β τάξεως και το 1953 δίπλωμα ραδιοτηλεγραφητου Α τάξεως.
Την περίοδο 1954 -έως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 ταξίδευε συνεχώς.
Πέθανε στην Αθήνα το 1975 από εγκεφαλικό επεισόδιο.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ιδρύθηκε το 1995 από τον 10χρονο Ανδρέα Γιαννόπουλο, ο οποίος λίγο πριν φύγει από τη ζωή εξέφρασε στο ημερολόγιό του την επιθυμία να δημιουργηθεί ένας σύλλογος για να έχουν όλα τα παιδιά όσα ο ίδιος είχε απλόχερα: αγάπη, στοργή, ενδιαφέρον, σεβασμό. Το όνειρο του 10χρονου Ανδρέα έγινε πραγματικότητα και σήμερα ο Οργανισμός «Το Χαμόγελο του Παιδιού», έχοντας αναγνωριστεί διεθνώς, με όραμα: το Χαμόγελο κάθε παιδιού, υλοποιεί πανελλαδικά, 365 ημέρες το χρόνο, 24 ώρες την ημέρα, αποτελεσματικές και άμεσες δράσεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση συγκεκριμένων φαινομένων που απειλούν τα παιδιά. Μέχρι σήμερα «Το Χαμόγελο του Παιδιού» έχει στηρίξει περισσότερα από 1.800.000 παιδιά και τις οικογένειές τους. Παιδιά θύματα κάθε μορφής Βίας, Παιδιά θύματα Εξαφάνισης, Παιδιά με προβλήματα Υγείας, Παιδιά που βρίσκονται ή απειλούνται να βρεθούν σε κατάσταση φτώχειας, έχουν βρει λύση.
Η απώτερη καταγωγή της οικογένειας είναι από τα
Σφακιά, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα
εγκαταστάθηκαν στην Επισκοπή Λαππαίων
Ρεθύμνου. Σύμφωνα με εκτιμήσεις η συνολική
περιουσία της οικογένειας προσεγγίζει τα 9
δισεκατομμύρια ευρώ και συγκαταλέγεται ανάμεσα
στις 50 πλουσιότερες οικογένειες της Ευρώπης.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, έχοντας ως βάση
τα αυτόνομα Σφακιά, οι πρόγονοι της οικογένειας
πρωταγωνίστησαν σε διάφορα επαναστατικά
κινήματα, ενώ μετά την ένωση της Κρήτης με την
Ελλάδα διακρίθηκαν κυρίως ως αξιωματικοί του
Πολεμικού Ναυτικού. Από τη δεκαετία του 1960, όταν ο Νίκος Βαρδινογιάννης (φωτό παρακάτω)
δημιούργησε το σταθμό εφοδιασμού πλοίων στους
Καλούς Λιμένες στην Κρήτη και το διυλιστήριο της
Motor Oil, βρίσκονται σε δεσπόζουσα θέση και
στις επιχειρήσεις της Ελλάδας.
Η οικογένεια Πετιμεζά ή Πετμεζά είναι σπουδαία Καλαβρυτινή οικογένεια, μέλη της οποίας διακρίθηκαν στην πολιτική, τον στρατό, τα γράμματα κ.α. Οι γόνοι αυτής διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στα Ορλωφικά και την Επανάσταση του 1821.
Η απώτερη καταγωγή των Πετιμεζάδων ήταν από τα Σουδενά της Ηπείρου και το αρχικό επώνυμό τους ήταν Βλάσσης (κατά την παράδοση πήραν το όνομα, όταν ένας από την οικογένεια σκότωσε τον Τούρκο τύραννο Πετιμέζη). Αναγκάστηκαν όμως να εγκαταλείψουν το χωριό τους και να εγκατασταθούν τον 17ο αιώνα αρχικά στην Επαρχία Ολυμπίας και έπειτα κοντά στα Καλάβρυτα, όπου ίδρυσαν το χωριό Σουδενά εις ανάμνηση του παλιού χωριού τους. Στο χωριό αυτό που ονομάστηκε αργότερα Κάτω Λουσοί, έκτισαν τον οικογενειακό τους πύργο ο οποίος σήμερα είναι ιδιοκτησία του Αντωνίου Πετιμεζά, γιου του Γκολφίνου, αντιναυάρχου ε.α.
Στα Ορλωφικά το 1770 συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα και 16 μέλη της οικογένειας φονεύτηκαν μαχόμενοι στο χωρίο Σκεπαστό Καλαβρύτων, ενώ κατά τη διάρκεια των διώξεων των κλεφτών κυνηγήθηκαν άγρια από τους Τούρκους και τους κοτζαμπάσηδες. Συγκρούστηκαν δε σφόδρα με την οικογένεια Χαραλάμπη, μέλη της οποίας αλληλοσκοτώθηκαν. Με την κήρυξη της Επανάστασης του 1821 οι Πετιμεζάδες ανασυγκρότησαν το στρατιωτικό τους σώμα και έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες με τόλμη και επιτυχία. Μετά την Επανάσταση οι Πετιμεζάδες ασχολήθηκαν με την πολιτική και εκλεγόταν βουλευτές συνήθως στην Επαρχία Καλαβρύτων. Οι περισσότεροι εξ αυτών ακολουθούσαν μέχρι πρόσφατα στρατιωτική καριέρα, φτάνοντας τις περισσότερες φορές σε αρκετά υψηλόβαθμες θέσεις
Η Σοφία των Αγίων Πάντων των Βουρβόνων και Ορτίθ γεννήθηκε στις 4:50 μ.μ. στη Μαδρίτη στις 29 Απριλίου 2007.Όπως και στην μεγαλύτερη αδελφή της, η γέννηση της ανακοινώθηκε από τη βασιλική οικογένεια στον τύπο μέσω μηνύματος SMS.
Η Πριγκίπισσα Σοφία πήρε το όνομα της από την γιαγιά της, Βασίλισσα Σοφία της Ισπανίας. Βαπτίστηκε στις 15 Ιουλίου στους κήπους του παλατιού της Θαρθουέλα. Νονοί της ήταν η μητρική γιαγιά της, Παλόμα Ροκασολάνο και ο Πρίγκιπας Κωνσταντίν-Άσσεν του Βιντίν.
Όπως και στην αδελφή της, της δόθηκε το πρόσθετο όνομα de Todos los Santos "(των Αγίων Πάντων)", παράδοση των Βουρβόνων.
Ο σημερινός βασιλιάς της Ισπανίας, που ανήλθε στον θρόνο στις 19 Ιουνίου 2014, μετά την παραίτηση του πατέρα του, Χουάν Κάρλος Α΄. Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ισπανίας, είναι ο αρχηγός του κράτους και των Ενόπλων Δυνάμεων αυτού, έχει υπό την προστασία του τις Βασιλικές Ακαδημίες και εκπροσωπεί την Ισπανία στο εξωτερικό.
Βασιλιάς της Ισπανίας από το 1700 έως τον θάνατό του το 1746. Υπήρξε ιδρυτής του Οίκου των Βουρβόνων-Ισπανίας και ήταν δεύτερος γιος του Λουδοβίκου, Μεγάλου Δελφίνου της Γαλλίας, και της Μαρίας Άννας Βικτωρίας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Φερδινάνδου Μαρία της Βαυαρίας. Ήταν εγγονός του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας και θείος του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας.
Η καταγωγή της οικογένειας είναι βαυαρική και τα πρώτα μέλη της που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα ήταν ο Γεώργιος Φιξ,μεταλλειολόγος,και ο γιος του Ιωάννης Φιξ, ο οποίος είχε σπουδάσει ζυθοποιός στο Μόναχο. Ο Ιωάννης εργάστηκε στο Ηράκλειο Αττικής και στη συνέχεια, το 1864, κατασκεύασε εργοστάσιο στο Κολωνάκι, παράγοντας την μπύρα FIX. Από τότε μέχρι και τα μέσα του 20ου αιώνα η οικογένεια Φιξ είχε το μονοπώλιο στην παραγωγή μπύρας. Το 1960 ο βουλευτής Πέτρος Γαρουφαλιάς παντρεύτηκε τη χήρα Ιωάννου Φιξ, εμπλέκοντας έτσι την οικογένεια με την πολιτική και σηματοδοτώντας παράλληλα την παρακμή της. Το 1982 η εταιρεία αναγκάστηκε να αναστείλει τη λειτουργία της.
Το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού (ΙΜΕ) είναι ένας κοινωφελής, μη κερδοσκοπικός οργανισμός με έδρα την Αθήνα, που ιδρύθηκε το 1993 με πρωτοβουλία του επιχειρηματία Λάζαρου Εφραίμογλου (1932-2013). Σκοπός του Ιδρύματος είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης και της ελληνικής παράδοσης, καθώς και η προώθηση της οικουμενικής διάστασης του Ελληνισμού.
Για την επίτευξη των στόχων του, το ΙΜΕ αξιοποιεί σύγχρονες τεχνολογίες, όπως τρισδιάστατα γραφικά, εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας και διαδραστικές εκθέσεις. Μία από τις κύριες δραστηριότητές του είναι το Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», το οποίο περιλαμβάνει εκθεσιακούς χώρους, το θέατρο εικονικής πραγματικότητας «Θόλος», δύο θεατρικές αίθουσες συνολικής χωρητικότητας 1.400 θεατών, καθώς και άλλους εκπαιδευτικούς χώρους.
Το Τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. ιδρύθηκε το 1926 μέσα στο πλαίσιο της ενιαίας Φιλοσοφικής Σχολής. Η αρχική διαίρεση της Φιλοσοφικής σε Φιλολογικό και Ιστορικό-Αρχαιολογικό, τροποποιήθηκε το 1963 σε τέσσερα τμήματα: Κλασικών Σπουδών, Μέσων και Νεοελληνικών Σπουδών, Φιλοσοφικών Σπουδών και Αρχαιολογικών Σπουδών και το 1971 σε επτά: Κλασικών Σπουδών, Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, Ιστορικών Σπουδών, Αρχαιολογίας και Τέχνης, Φιλοσοφικών Σπουδών, Ψυχολογίας-Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας. Το πρόγραμμα αυτό εφαρμόστηκε για τελευταία φορά κατά το ακαδημαϊκό έτος 1985-86. Λίγο νωρίτερα, το 1982-83, με το νόμο 1268/82 το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας αυτονομείται από τη Φιλοσοφική Σχολή και λειτουργεί ως έχει μέχρι και σήμερα.