Ο Κωνσταντίνος ήταν χρυσός ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη, πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (1955-1964) και μέλος, αργότερα επίτιμο, της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Η οικογένεια Μελά κατάγεται από τα Ιωάννινα και συγκαταλέγεται στις επιφανέστερες, «τις πιο παλιές αρχοντικές οικογένειες της Ηπείρου». Μεταξύ αυτών αναφέρονται ακόμη οι οικογένειες Μαρούτση, Μακρή, Δρόσου, Κρομμύδα, Καραγιάννη και Σουγδουρή. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις, η οικογένεια Μελά έχει βυζαντινές ρίζες καθώς, όπως αναφέρει ο βασικός βιογράφος της οικογένειας, ο Λέων Ι. Μελάς, προέρχεται από την οικογένεια Στρατηγοπούλου, ενός Βυζαντινού αξιωματούχου. Ο ηπειρωτικός κλάδος της οικογένειας Μελά φαίνεται ότι εμφανίζεται με αυτό το όνομα στις αρχές του 18ου αιώνα και ο αρχικός γεωγραφικός πυρήνας προέλευσής της ήταν η Παλιά Πογδοριανή, όπου αναφέρεται και η ύπαρξη ερειπίων των πύργων των Μελάδων. Το 17ο αιώνα, μετά την εξέγερση του επισκόπου Άρτης Διονυσίου του Σκυλοσόφου και τις αλλαγές που επέφερε η καταστολή της στην περιοχή της Ηπείρου, οι Μελάδες φαίνεται ότι απώλεσαν σημαντικό μέρος της έγγειας ιδιοκτησίας τους.
Η οικογένεια Δεληγιάννη ήταν μία από τις ισχυρότερες οικογένειες της Πελοποννήσου κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, καθώς και στη μετέπειτα πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Πιο γνωστό μέλος της ήταν ο Θεόδωρος Δεληγιάννης, πρωθυπουργός της Ελλάδας στο τέλος του 19ου αιώνα.
Το Ίδρυμα Ωνάση ιδρύθηκε το 1975 σύμφωνα με τη διαθήκη του Έλληνα εφοπλιστή Αριστοτέλη Ωνάση. Έχει ως στόχο τη χρηματοδότηση και υποστήριξη εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, επιστημονικών και κοινωνικών πρωτοβουλιών στην Ελλάδα και διεθνώς.
Η οικογένεια Κουντουριώτη ήταν μία από τις σημαντικότερες ναυτικές και πολιτικές οικογένειες της Ελλάδας. Αναδείχθηκε κυρίως κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με επιφανέστερο μέλος τον ναύαρχο και μετέπειτα πολιτικό Γεώργιο Κουντουριώτη. Μέλη της οικογένειας διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στο Ναυτικό των Ελλήνων, στη διοίκηση του κράτους και στην πολιτική ζωή του 19ου και 20ού αιώνα.
Γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1784 στο Κορκ της Ιρλανδίας, και ήταν ο δεύτερος γιος του Μάθιου Τσωρτς και της Αν Ντίαρμαν. Έφυγε από το σπίτι του στην ηλικία των 16 και κατατάχθηκε στον Βρετανικό Στρατό, και πολέμησε στην βόρεια Ισπανία, στο Αμπουκίρ και στην Αλεξάνδρεια. Την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων, υπερασπίστηκε την Σικελία και απέκτησε εμπειρία που ήταν πολύτιμη την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης. To 1817 υπηρέτησε ως υποστράτηγος στο Βασίλειο των Δύο Σικελιών. Τον Φεβρουάριο του 1827 ήρθε στην Ελλάδα και χρήστηκε στρατηγός, και μετά την άφιξη του Ιωάννη Καποδίστρια παραιτήθηκε. Στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 είχε διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ του Όθωνα και των επαναστατών, και τέλεσε τα καθήκοντα του γερουσιαστή από το 1844 μέχρι την κατάργηση της Γερουσίας το 1864. Απεβίωσε το 1873 στην Αθήνα.
Ο Κώστας Γιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Φοίτησε στο Οικονομικό Γυμνάσιο Πειραιά και ολοκληρώνοντας τη στρατιωτική του θητεία, σπούδασε Marketing στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1980 επέστρεψε στην Ελλάδα αναλαμβάνοντας τη θέση του managing director της εταιρείας “Grundy electronics Intl ΑΕΒΕ” μέλος του ομίλου Grundy, με έδρα το Λονδίνο. Ο Κώστας Γιαννόπουλος διέκοψε κάθε επιχειρηματική του ενασχόληση, όταν ο μικρότερος γιος του, Ανδρέας, διαγνώστηκε με καρκίνο σε ηλικία 10 ετών. Στη διάρκεια της σκληρής μάχης για τη ζωή του, ο μικρός Ανδρέας οραματίστηκε τη δημιουργία ενός Συλλόγου που θα αναλάμβανε την υποστήριξη και την προστασία όλων των παιδιών που είχαν ανάγκη. Ο 10χρονος Ανδρέας Γιαννόπουλος, όπως έγραψε στο προσωπικό του ημερολόγιο, πίστευε ότι κάθε παιδί αξίζει ένα χαμόγελο και για το λόγο αυτό ονόμασε το Σύλλογο “Το Χαμόγελο του Παιδιού”. Όταν ο Ανδρέας «έφυγε» τον Δεκέμβριο 1995, ο Κώστας Γιαννόπουλος αφοσιώθηκε πλήρως στην εκπλήρωση της επιθυμίας του γιου του. Από τα πρώτα του βήματα απλοί πολίτες και επιχειρήσεις αγκάλιασαν το όραμα του μικρού Ανδρέα και έγιναν θερμοί φίλοι και υποστηρικτές του Οργανισμού.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1863 και καταγόταν από Φαναριώτικη οικογένεια. Ήταν γιος του Γεωργίου Δέλτα και της Σοφίας Καραθεοδωρή, μέλος της οικογένειας Καραθεοδωρή. Ασχολήθηκε με τις εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και με μεταφράσεις της αρχαίας γραμματείας και δη των Στωϊκών φιλοσόφων. Πολέμησε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και με την επιστροφή του εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αλεξάνδρεια. Το 1916 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κηφισιά. Το 1895 παντρεύτηκε την λογοτέχνη Πηνελόπη Μπενάκη - Δέλτα. Ο γάμος του με την Πηνελόπη ήταν στα πλαίσια των συμμαχιών που εφάρμοζε ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης. Γι' αυτό και πέρασε κρίσεις, ειδικά όταν αυτή γνώρισε και σύναψε ερωτικό δεσμό με τον Ίωνα Δραγούμη, δεσμό τον οποίο και του αποκάλυψε. Μαζί της απέκτησε τρεις κόρες: την Σοφία, σύζυγο Μαυροκορδάτου, την Βιργινία, αρχινοσοκόμο, σύζυγο του πολιτικού Αλεξάνδρου Ζάννα και γιαγιά του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά και την Αλεξάνδρα, σύζυγο του κτηματία Αντώνη Παπαδόπουλου. Απεβίωσε το 1947 στην Αθήνα. Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με την σημαία του Κολλεγίου Αθηνών. Δίπλα από το Κολλέγιο Αθηνών (στο Ψυχικό) υπάρχει δρόμος που φέρει το όνομά του.