Εμφανίζει 223 αποτελέσματα

Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη γεννήθηκε στην
Αθήνα στις 2 Ιουνίου 1937 και μεγάλωσε στην
Ερμιόνη, τόπο καταγωγής της μητέρας της
Ευαγγελίας. Ο πατέρας της, Γιώργος Μπουρνάκης,
καταγόταν από τη Σαμπατική Αρκαδίας.[6][7]
Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Ντένβερ
του Κολοράντο. Παντρεύτηκετον επιχειρηματία και
εφοπλιστή Βαρδή Ι. Βαρδινογιάννη, πρόεδρο της
Motor Oil, και απέκτησαν πέντε παιδιά: τον Γιάννη
(1962), τη Χριστιάνα (1964), τον Γιώργο (1967), τον
Νίκο (1974) και τη Βαρδιάννα (1976).
Απεβίωσε στις 24 Ιουλίου 2023 σε ηλικία 86 ετών,
νοσηλευόμενη σε ιδιωτικό νοσοκομείο με σοβαρά
προβλήματα υγείας. Κηδεύτηκε στις 26 Ιουλίου στο
Α´ Νεκροταφείο Αθηνών.

Η απώτερη καταγωγή της οικογένειας είναι από τα
Σφακιά, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα
εγκαταστάθηκαν στην Επισκοπή Λαππαίων
Ρεθύμνου. Σύμφωνα με εκτιμήσεις η συνολική
περιουσία της οικογένειας προσεγγίζει τα 9
δισεκατομμύρια ευρώ και συγκαταλέγεται ανάμεσα
στις 50 πλουσιότερες οικογένειες της Ευρώπης.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, έχοντας ως βάση
τα αυτόνομα Σφακιά, οι πρόγονοι της οικογένειας
πρωταγωνίστησαν σε διάφορα επαναστατικά
κινήματα, ενώ μετά την ένωση της Κρήτης με την
Ελλάδα διακρίθηκαν κυρίως ως αξιωματικοί του
Πολεμικού Ναυτικού. Από τη δεκαετία του 1960, όταν ο Νίκος Βαρδινογιάννης (φωτό παρακάτω)
δημιούργησε το σταθμό εφοδιασμού πλοίων στους
Καλούς Λιμένες στην Κρήτη και το διυλιστήριο της
Motor Oil, βρίσκονται σε δεσπόζουσα θέση και
στις επιχειρήσεις της Ελλάδας.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι μία από τις ισχυρότερες οικογένειες της Ελλάδας, με σημαντική παρουσία στον εφοπλιστικό και επιχειρηματικό κόσμο. Η καταγωγή της οικογένειας εντοπίζεται στα Σφακιά της Κρήτης, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα εγκαταστάθηκαν στην Επισκοπή Λαππαίων Ρεθύμνου.

Ένας από τους προγόνους της οικογένειας, ο Ιωάννης Βαρδινογιάννης, ηγήθηκε της κρητικής εξέγερσης κατά των Οθωμανών το 1877.
Η παράδοση της οικογένειας αναφέρει ότι ένας πρόγονός τους παντρεύτηκε μία από τις κόρες του ηρωικού αρχηγού Δασκαλογιάννη.

Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, γεννημένος στις 4 Δεκεμβρίου 1933 στην Επισκοπή Ρεθύμνου, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της οικογένειας. Ήταν το πέμπτο από τα οκτώ παιδιά του Ιωάννη και της Χρυσής Βαρδινογιάννη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα, ιδίως στον τομέα των πετρελαιοειδών, και θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους του ελληνικού επιχειρείν.

Η οικογένεια Βαρδινογιάννη έχει επενδύσει σε διάφορους τομείς, όπως η ναυτιλία, τα πετρελαιοειδή, τα μέσα ενημέρωσης και ο αθλητισμός, συμβάλλοντας σημαντικά στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Ο Κωνσταντίνος ήταν χρυσός ολυμπιονίκης στην ιστιοπλοΐα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 στη Ρώμη, πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (1955-1964) και μέλος, αργότερα επίτιμο, της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.

Ο Μιχαήλ Βυζάς (Δερβένι Κορινθίας, 1888 - Αθήνα, 1972) ήταν αξιωματικός του Πεζικού. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913. Στον Β΄ Βαλκανικό τραυματίστηκε και πιάστηκε αιχμάλωτος. Το 1920 ήταν υπασπιστής του αρχιστράτηγου Παρασκευόπουλου. Την περίοδο 1923-1925 ήταν βουλευτής Πυλίας στην Δ΄ Εθνοσυνέλευση. Πατέρας του ήταν ο δικαστής Παναγιώτης Βυζάς και είχε δύο αδέλφια, τον Γεώργιο και τον Σπυρίδωνα. Το 1936 γνωρίστηκε με τη γραμματέα του συμβούλου της Ε.Ε.Ε.Σ. Θεόδωρου Μποζώνη, Ηρώ Παπαβασιλείου, κόρη του μετέπειτα υπουργού Ναυτικών Ιπποκράτη Παπαβασιλείου, με την οποία παντρεύτηκε το 1937 με κουμπάρο τον Ιωάννη Μεταξά Απέκτησαν δύο παιδιά, ένα αγόρι που πέθανε στην Κατοχή το 1942 και ένα κορίτσι που γεννήθηκε μετά την Κατοχή.
Την περίοδο 1935-1936 ο Βυζάς ήταν αντιπρόσωπος για την Ελλάδα της γαλλικής Εταιρείας κατασκευών αεροπορικών κινητήρων Gnôme et Rhône από την οποία το Ελληνικό Δημόσιο αγόρασε 46 κινητήρες Κ14 το Νοέμβριο του 1936. Για την αγορά αυτή ο Βυζάς έλαβε προμήθεια 7%. Από την ίδια εταιρεία, αλλά μέσω της εταιρείας Oldavia, που αντιπροσώπευσε την Gnôme et Rhône, αγοράστηκαν από το Ελληνικό Δημόσιο 24 επιπλέον κινητήρες Μ14 το 1938. Για την αγορά αυτή ο Βυζάς δεν πήρε προμήθεια, γεγονός που τον οδήγησε μετά την Κατοχή σε νομική διένεξη με την Oldavia.
Στις 4 Σεπτεμβρίου 1939 ο Βυζάς διορίστηκε γενικός διευθυντής της Ε.Ε.Ε.Σ. και συνέδεσε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με την τύχη της Εταιρείας. Το 1941 μετά από καταγγελίες του πρώην υφυπουργού Αεροπορίας Μιχ. Πάσσαρη και στο πλαίσιο της εξέτασης οικονομικών εγκλημάτων την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση χρημάτων κατά την αγορά των τριών Ju 52. Για το λόγο αυτό συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1941 ανακριτική επιτροπή για τον «έλεγχον πασών των διοικητικών συμβάσεων και διαχειριστικής φύσεως πράξεων και ενεργειών των εκάστοτε από της 4ης Αυγούστου 1936 και εντεύθεν Διοικητικών Συμβουλίων», η απόφαση της οποίας υπήρξε αθωωτική (Μάιος 1942). Μετά την Κατοχή υπήρξαν καταγγελίες στον Τύπο σχετικά με το ρόλο του στις αγορές της Εταιρείας προπολεμικά και τις σχέσεις του με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Αντιδρώντας στις κατηγορίες ο Βυζάς μήνυσε, το 1947, τον Κωνσταντίνο Ιωαννίδη, επιστολές του οποίου είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα Έθνος. Μετά το 1946 τέθηκε σε διαθεσιμότητα ως ανάπηρος πολέμου και συνταξιοδοτήθηκε.