Ο Δημήτριος Γούναρης γεννήθηκε στην Πάτρα το 1867 και σπούδασε Νομική στην Αθήνα και έπειτα στη Δυτ. Ευρώπη. Ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1902 εκλέχθηκε πρώτη φορά βουλευτής. Εντάχθηκε στην "Ομάδα των Ιαπώνων", υιοθετώντας τις απόψεις τους περί ανανέωσης και μεταρρυθμίσεων, αλλά γρήγορα τους εγκατέλειψε και ενσωματώθηκε στο κόμμα του Γ. Θεοτόκη. Το Κίνημα στο Γουδί τον βρήκε απροετοίμαστο και η ακόλουθη άφιξη του Ελευθερίου Βενιζέλου στην ελληνική πολιτική του στέρησε τη δυνατότητα να ηγηθεί του χώρου των μεταρρυθμιστών. Έτσι, συντάχθηκε με τον παλαιοκομματικό κόσμο και στήριξε τις θέσεις των ανακτόρων περί ουδετερότητας της χώρας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι θέσεις του τον οδήγησαν στην εξορία το 1917 στην Κορσική και την Ιταλία, απ' όπου θα επιστρέψει το 1920, ως ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος. Στις εκλογές του Νοεμβρίου το κόμμα του θα κερδίσεις τις εκλογές και θ' αναλάβει για το επόμενο διάστημα διάφορες πολιτικές θέσεις, μεταξύ και του πρωθυπουργού. Χρεώθηκε την ήττα στο μικρασιατικό μέτωπο, δικάστηκε και εκτελέστηκε τον Νοέμβριο 1922.
Η Emily Elizabeth Dickinson ήταν Αμερικανίδα ποιήτρια. Ελάχιστα γνωστή κατά τη διάρκεια της ζωής της, θεωρείται έκτοτε ως μια από τις σημαντικότερες μορφές της αμερικανικής ποίησης . Γεννήθηκε στο Άμχερστ της Μασαχουσέτης , σε μια εξέχουσα οικογένεια με ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητά της. Αφού σπούδασε στην Ακαδημία Άμχερστ για επτά χρόνια στα νιάτα της, παρακολούθησε για λίγο το Γυναικείο Σεμινάριο Mount Holyoke πριν επιστρέψει στο σπίτι της οικογένειάς της στο Άμχερστ. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η Ντίκινσον έζησε μεγάλο μέρος της ζωής της στην απομόνωση. Θεωρούμενη εκκεντρική από τους ντόπιους, ανέπτυξε μια τάση για λευκά ρούχα και ήταν γνωστή για την απροθυμία της να χαιρετήσει τους επισκέπτες ή, αργότερα στη ζωή, ακόμη και να φύγει από την κρεβατοκάμαρά της. Η Ντίκινσον δεν παντρεύτηκε ποτέ και οι περισσότερες φιλίες της βασίστηκαν αποκλειστικά στην αλληλογραφία.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1863 και καταγόταν από Φαναριώτικη οικογένεια. Ήταν γιος του Γεωργίου Δέλτα και της Σοφίας Καραθεοδωρή, μέλος της οικογένειας Καραθεοδωρή. Ασχολήθηκε με τις εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και με μεταφράσεις της αρχαίας γραμματείας και δη των Στωϊκών φιλοσόφων. Πολέμησε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και με την επιστροφή του εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αλεξάνδρεια. Το 1916 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κηφισιά. Το 1895 παντρεύτηκε την λογοτέχνη Πηνελόπη Μπενάκη - Δέλτα. Ο γάμος του με την Πηνελόπη ήταν στα πλαίσια των συμμαχιών που εφάρμοζε ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης. Γι' αυτό και πέρασε κρίσεις, ειδικά όταν αυτή γνώρισε και σύναψε ερωτικό δεσμό με τον Ίωνα Δραγούμη, δεσμό τον οποίο και του αποκάλυψε. Μαζί της απέκτησε τρεις κόρες: την Σοφία, σύζυγο Μαυροκορδάτου, την Βιργινία, αρχινοσοκόμο, σύζυγο του πολιτικού Αλεξάνδρου Ζάννα και γιαγιά του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά και την Αλεξάνδρα, σύζυγο του κτηματία Αντώνη Παπαδόπουλου. Απεβίωσε το 1947 στην Αθήνα. Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με την σημαία του Κολλεγίου Αθηνών. Δίπλα από το Κολλέγιο Αθηνών (στο Ψυχικό) υπάρχει δρόμος που φέρει το όνομά του.
Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη, μεγαλεμπόρου βαμβακιού, και της Βιργινίας το γένος Χωρέμη, που κατάγονταν από τη Χίο. Η Πηνελόπη Δέλτα υπήρξε μια από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες στην Ελλάδα των αρχών του αιώνα. Στο πεζογραφικό έργο της προσπάθησε να επιτύχει τόσο την ψυχαγωγία των μικρών αναγνωστών της όσο και την διαπαιδαγώγησή τους, ιστορική και ηθική. Εξίσου σημαντικό είναι το ιστορικό ερευνητικό της έργο, που οδήγησε στη συγκέντρωση πολύτιμου αρχειακού υλικού για την ελληνική ιστορία του αιώνα μας, ενώ ένα σημαντικό μέρος του συνόλου του έργου της καλύπτει η αλληλογραφία της με εξέχουσες προσωπικότητες της πολιτικής και των γραμμάτων.
Η Λετίθια Ορτίθ Ροκασολάνο γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 1972 στο Οβιέδο των Αστουριών της Ισπανίας.[5] Είναι η μεγαλύτερη κόρη του δημοσιογράφου Χεσούς Χοσέ Ορτίθ Άλβαρεθ και της νοσηλεύτριας Μαρία δε λα Παλόμα Ροκασολάνο Ροδρίγκεθ. Το 2004 παντρεύτηκε τον τότε Πρίγκιπα των Αστουριών, Φίλιππο. Οι κόρες τους, Ελεονώρα και Σοφία, γεννήθηκαν το 2005 και το 2007 αντίστοιχα.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851. Μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, διέμεινε στο Άγιο Όρος για μερικούς μήνες. Σπούδασε δύο χρονιές στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας, αλλά δεν πήρε ποτέ το πτυχίο. Την πλατιά μόρφωσή του την απέκτησε κυρίως με προσωπική μελέτη. Έχοντας μάθει μόνος του γαλλικά και αγγλικά, εξάσκησε το επάγγελμα του μεταφραστή σε εφημερίδες όπως την εφημερίδα Άστυ και την Ακρόπολις. Ενόσω ζούσε απόλαυσε μεγάλη φήμη, χωρίς να δει τυπωμένο ούτε ένα βιβλίο του. Έγραψε συνολικά εκατόν εβδομήντα περίπου διηγήματα. Έζησε στην Αθήνα, μέσα στην ανέχεια, και πέθανε στη Σκιάθο το 1911, σε ηλικία εξήντα ετών.
Η οικογένεια Βαλλιάνου, από τις Κεραμιές (παλαιότερη ορθογραφία Κεραμειές) της Λειβαθούς της Κεφαλλονιάς, διακρίθηκε για τη ναυτιλιακή και εμπορική της δράση κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα. Συνεχίζοντας τη ναυτιλιακή παράδοση της Κεφαλλονιάς, που ανέπτυξε σημαντικό στόλο στη διάρκεια του 18ου αιώνα, οι ναυτιλιακές δραστηριότητες της οικογένειας Βαλλιάνου εντοπίζονται στα αρχεία των δυτικοευρωπαϊκών λιμανιών, όπου καταγράφονται πολλοί πλοίαρχοι με το όνομα Βαλλιάνος (Ανδρέας, Αλέξανδρος, Γεράσιμος, Ρόκος, Θεόδωρος, Αντώνης), χωρίς όμως να γνωρίζουμε τη συγγένειά τους με τους δημιουργούς του οίκου. Η μεγάλη ακμή της οικογένειας εντοπίζεται στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα με τη δημιουργία του οίκου των αδελφών Βαλλιάνου κατ’ αρχάς στη Μαύρη θάλασσα, με έδρα το Ταϊγάνιο (Ταϊγκανρόκ) της Αζοφικής, και εν συνεχεία με γραφεία στο Λονδίνο και τη Μασσαλία. Ο πατέρας των ιδρυτών του οίκου ήταν ο Αθανάσιος Βαλλιάνος, ο οποίος πρέπει να γεννήθηκε περίπου στα μέσα της δεκαετίας του 1770. Ο Αθανάσιος μαζί με τη γυναίκα του Φρόνια απέκτησαν οκτώ παιδιά: τη Σαντίνα, το Σπύρο, το Νικόλαο, το Μεταξά, το Μαρίνο (1808-1896), τον Παναγή (1814-1902), τον Ανδρέα (1827-1889) και τη Μαρία. Ο Μαρίνος, ο Παναγής και ο Ανδρέας αποτέλεσαν τη σημαντική αδελφική τριάδα που δημιούργησε τον οίκο των αδελφών Βαλλιάνου.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι μία από τις ισχυρότερες οικογένειες της Ελλάδας, με σημαντική παρουσία στον εφοπλιστικό και επιχειρηματικό κόσμο. Η καταγωγή της οικογένειας εντοπίζεται στα Σφακιά της Κρήτης, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα εγκαταστάθηκαν στην Επισκοπή Λαππαίων Ρεθύμνου.
Ένας από τους προγόνους της οικογένειας, ο Ιωάννης Βαρδινογιάννης, ηγήθηκε της κρητικής εξέγερσης κατά των Οθωμανών το 1877.
Η παράδοση της οικογένειας αναφέρει ότι ένας πρόγονός τους παντρεύτηκε μία από τις κόρες του ηρωικού αρχηγού Δασκαλογιάννη.
Ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, γεννημένος στις 4 Δεκεμβρίου 1933 στην Επισκοπή Ρεθύμνου, ήταν ένας από τους πιο επιφανείς εκπροσώπους της οικογένειας. Ήταν το πέμπτο από τα οκτώ παιδιά του Ιωάννη και της Χρυσής Βαρδινογιάννη. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα, ιδίως στον τομέα των πετρελαιοειδών, και θεωρείται ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους του ελληνικού επιχειρείν.
Η οικογένεια Βαρδινογιάννη έχει επενδύσει σε διάφορους τομείς, όπως η ναυτιλία, τα πετρελαιοειδή, τα μέσα ενημέρωσης και ο αθλητισμός, συμβάλλοντας σημαντικά στην ελληνική οικονομία και κοινωνία.