Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως μέλος του Γενικού Επιτελείου. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου (1899-1903), όπου τον έστειλε ο τότε Διάδοχος Κωνσταντίνος. Μετά το Κίνημα στο Γουδί μετατέθηκε στη Λάρισα, αλλά οι στρατιωτικές του ικανότητες και η εύνοια του διαδόχου τον επανέφεραν σύντομα στο προσκήνιο. Από το 1910 έως το 1912 ήταν πρώτος υπασπιστής του Ελευθέριου Βενιζέλου, ως υπουργού Στρατιωτικών. Ήταν κορυφαίο στέλεχος του Γενικού Επιτελείου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και έπειτα υπαρχηγός του έως τον Αύγουστο του 1916. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο την περίοδο του Εθνικού Διχασμού το διάστημα 1914-1917 και γι'αυτό εξορίστηκε από τους Γάλλους στην Κορσική το 1917. Δραπέτευσε και έμεινε στην Ιταλία μέχρι την επικράτηση των φιλοβασιλικών στις εκλογές τον Νοέμβριο του 1920. Επέστρεψε στην Ελλάδα, προήχθη σε υποστράτηγο και αποστρατεύθηκε, αρνήθηκε όμως να λάβει μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός που ήταν δικτάτορας της Ελλάδας από το 1936 μέχρι τον θάνατό του το 1941. Κυβέρνησε συνταγματικά τους πρώτους τέσσερις μήνες της θητείας του και στη συνέχεια ως ισχυρός αρχηγός του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου μετά τον διορισμό του από τον βασιλιά Γεώργιο Β'.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν Έλληνας διπλωμάτης και πολιτικός, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας (1828-1831). Γεννήθηκε στην Κέρκυρα, σπούδασε ιατρική και νομική στην Ιταλία και υπηρέτησε ως Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο το 1831.
Έλληνας συνθέτης και πολιτικός κρητικής και μικρασιατικής καταγωγής. Θεωρείται
ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες και ως μια
από τις επιδραστικότερες και σπουδαιότερες προσωπικότητες της Ελλάδας στο
δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Ως πολιτικός υπήρξε υπουργός και 5 φορές
εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, μία φορά με την Ε.Δ.Α., δύο
φορές με το Κ.Κ.Ε και δύο ως ανεξάρτητος με το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. Μέχρι τον
θάνατό του, θεωρούνταν ως ο μεγαλύτερος εν ζωή Έλληνας συνθέτης του 21ου
αιώνα. Είχε ασχοληθεί με πολλά είδη της μουσικής, ενώ είχε συνθέσει τον ίσως πιο
αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι για την κινηματογραφική ταινία
(Zorba the Greek, 1964). Επίσης είχε ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας
συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες, μουσική δωματίου και μουσική για σόλο
πιάνο.Συνθέσεις του έχουν ερμηνευτεί από καλλιτέχνες παγκοσμίου φήμης, όπως οι
Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ, η Τζόαν Μπαέζ και η Εντίθ Πιάφ, ενώ έχει
γράψειμουσικήγιαγνωστέςταινίεςόπως: Φαίδρα (1962), Αλέξης Ζορμπάς (1964), Ζ (19
69) και Σέρπικο (1973). Το 1970, για τη μουσική στη ταινία Ζ, του απονεμήθηκε
το βραβείο BAFTA για πρωτότυπη μουσική, ενώ ήταν υποψήφιος στην ίδια κατηγορία
του 1974, για την ταινία State of Siege, και το 1975, για την ταινία Serpico. Επίσης
ήταν υποψήφιος για Γκράμι το 1966 και το 1975 για το μουσικό θέμα των ταινιών
Ζορμπάς και Serpico αντίστοιχα. Το 1983 τιμήθηκε με το Βραβείο Λένιν ενώ το 2000
προτάθηκε για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Το πιο σημαντικό του έργο θεωρείται η
μελοποιημένη ποίηση, χρησιμοποιώντας ως στίχους ποιήματα βραβευμένων ποιητών
ελληνικής και ξένης καταγωγής, όπως οι Γιάννης Ρίτσος (Βραβείο Ειρήνης Λένιν
1976), Κώστας Βάρναλης (Βραβείο Ειρήνης Λένιν 1959) Γιώργος Σεφέρης (Βραβείο
Νόμπελ Λογοτεχνίας 1963), Πάμπλο Νερούδα (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
1971), Οδυσσέας Ελύτης (Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1979). Ήταν βασική φωνή
κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών η οποία τον φυλάκισε και απαγόρευσε τα
τραγούδια του. Απεβίωσε στις 2 Σεπτεμβρίου 2021 σε ηλικία 96 ετών και τάφηκε, σύμφωνα με την
τελευταία του επιθυμία, στον Γαλατά Χανίων, στην Κρήτη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης περηφανευόταν και καμάρωνε για την Κρητική καταγωγή του και
για τη δικολογιά (το σόι) του. Σε κάθε ευκαιρία τόνιζε την ηρωική καταγωγή του και
διηγούταν τους πατριωτικούς αγώνες της οικογένειάς του. Αιτιολογούσε κι εξηγούσε την
ταυτότητά του, την προσωπικότητά του και τις απόψεις του, από Κρητικούς προγόνους του.
Θεωρούσε ότι ανήκε σε μια επαναστατική παράδοση που του όριζε ένα σκοπό στη ζωή και
μια ευθύνη. Έβλεπε τον εαυτό του ως συνεχιστή αυτής της παράδοσης και συμπεριφερόταν
και σ’ αυτό το ζήτημα ως γνήσιος Κρητικός. Το γενεαλογικό δέντρο του Μίκη Θεοδωράκη
από τον πατέρα του στην Κρήτη έχει δυο κλάδους. Τον κλάδο του παππού του, Μιχάλη
Θεοδωράκη, που ξεκινά από το Επανωχώρι του Ανατολικού Σελίνου, αρχές του 19ου αιώνα
και τον κλάδο της γιαγιάς του, Αικατερίνης Σπυριδάκη, που ξεκινά από το γένος των
Χάληδων στο Θέρισο Κυδωνίας την ίδια περίοδο. Ο παππούς του Μίκη ήταν ο Μιχάλης
Θεοδωράκης του Γεωργίου γεννημένος το 1856 στον συνοικισμό Παπαδιανά και
γραμμένος στα μητρώα αρρένων της τέως Κοινότητας Κεφαλίου Κισάμου Χανίων. Ο
πατέρας του Γεώργιος, ανήκε στον ένοπλο σώμα του Αναγνώστη Σκαλίδη και σκοτώθηκε
από τους Τούρκους στην Επανάσταση του 1866. Ο μικρός Μιχάλης Θεοδωράκης έμεινε
ορφανός, γι’ αυτό και η Ελληνική Κυβέρνηση τον βοήθησε να μάθει μια τέχνη, την
φραγκοραπτική, στην Κωνσταντινούπολη. Όταν γύρισε στα Χανιά, άνοιξε το κατάστημά
του στην Παλιά Πόλη των Χανίων. Οι στενοί συγγενείς της οικογένειας Θεοδωράκη
κατάγονται από τα χωριά των πρώην κοινοτήτων Κεφαλίου και Κάμπου Κισάμου
Η εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" είναι μία από τις παλαιότερες ελληνικές εφημερίδες και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση και την πολιτική ζωή της Θεσσαλονίκης. Ιδρύθηκε το 1875 και έχει καλύψει σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Ελλάδας.
Η Ελευθεροτυπία ιδρύθηκε το 1975 από τον Χρήστο Τεγόπουλο ως ανεξάρτητη εφημερίδα, έχοντας σημαντική επιρροή στη δημοσιογραφία και την πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Ήταν μία από τις κορυφαίες ελληνικές εφημερίδες, με προοδευτικό προσανατολισμό. Η εφημερίδα ανέστειλε την κυκλοφορία της το 2011 λόγω οικονομικών προβλημάτων, ενώ υπήρξε μια βραχύβια προσπάθεια επανέκδοσής της το 2013-2014.