Showing 59 results

Το Τμήμα «Βιβλιοθηκονομίας, Αρχειονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης» του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος (ΔΙ.ΠΑ.Ε) προήλθε από το τμήμα Βιβλιοθηκονομίας, το οποίο ιδρύθηκε το 1984.

Τα Κέντρα Ανώτερης Τεχνικής Εκπαίδευσης (ΚΑΤΕ) ιδρύθηκαν με τον νόμο 652 στις 29 Αυγούστου 1970 (ΦΕΚ 180/τ.Α/29-08-1970). Αργότερα, με τον νόμο 576/1977 (ΦΕΚ Α 102), μετονομάστηκαν σε Κέντρα Ανωτέρας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΚΑΤΕΕ).
Το 1983, με τον νόμο 1404 (ΦΕΚ 173/τ.Α/24-11-1983), τα ΚΑΤΕΕ εξελίχθηκαν σε Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (ΤΕΙ), τα οποία εντάχθηκαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ως αυτοδιοικούμενα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος (ΔΙ.ΠΑ.Ε.) ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη με τον νόμο 3391 το 2005 και ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2008.
Το 2019, με τον νόμο 4610, το ΔΙ.ΠΑ.Ε. απορρόφησε τα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Κεντρικής Μακεδονίας και Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τα οποία καταργήθηκαν. Από τότε, το ΔΙ.ΠΑ.Ε. περιλαμβάνει τις σχολές και τα τμήματα αυτών των πρώην ΤΕΙ.

Το Τμήμα «Βιβλιοθηκονομίας, Αρχειονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης» του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος (ΔΙ.ΠΑ.Ε) προήλθε από το τμήμα Βιβλιοθηκονομίας Τ.Ε.Ι. που ιδρύθηκε το 1984. Έπειτα από σχετικές νομοθεσίες το 2018-2019, μετατράπηκε σε Α.Ε.Ι.

Καταγόταν από το Λουτρό Αιτωλοακαρνανίας και σπούδασε νομικά. Εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά το 1902. Μετά το Κίνημα στο Γουδί χρημάτισε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη και το 1912 υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Βενιζέλου. Το 1910 προσχώρησε στο Κόμμα Φιλελευθέρων . Το 1911 εξελέγη πρόεδρος της Β' διπλής Αναθεωρητικής Βουλής. Δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε στους αντιβενιζελικούς. Το 1915 διορίστηκε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Γούναρη.
Το 1916 ίδρυσε το «Εθνικόν Συντηρητικόν Κόμμα» και υποστήριξε πολιτική ουδετερότητας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1922 διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη. Τον Μάιο του 1922 σχημάτισε κυβέρνηση (Κυβέρνηση Νικολάου Στράτου 1922) όπου ανέλαβε και το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εξωτερικών αλλά παραιτήθηκε λίγες μέρες αργότερα.
Τέλος συνελήφθη από τους κινηματίες στρατιωτικούς της Μικρασιατικής εκστρατείας και προσήχθη σε δίκη, γνωστή και ως δίκη των έξι. Το στρατοδικείο τον έκρινε ένοχο για έσχατη προδοσία και τον καταδίκασε σε θάνατο. Τουφεκίστηκε στο Γουδή.
Το 2010, κρίθηκε ότι πρέπει να γίνει επανάληψη της δίκης λόγω νέων στοιχείων και αθωώθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι λόγω παραγραφής.
Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Κορομηλά, κόρη του συγγραφέα Δημητρίου Κορομηλά, και είχε δύο παιδιά, την Δόρα, χορεύτρια και τιμημένη με το "παγκόσμιο βραβείο Θεάτρου" και τον Ανδρέα, βουλευτή.

Η Οικογένεια Τρικούπη είναι παλιά οικογένεια του Μεσολογγίου, μέλη της οποίας
διακρίθηκαν στην πολιτική, τον στρατό, τα γράμματα, την ιατρική και συμμετείχαν
ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Η οικογένεια Τρικούπη εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι περί το 1700 και αποτελεί μια
από τις πρώτες οικογένειες της πόλης. Γενάρχης της ήταν ο Γεωργάκης Τρικούπης
ενώ γιος του ήταν ο Ματθαίος Τρικούπης, ο οποίος κατέλαβε τοπικά αξιώματα και
απέκτησε σημαντική περιουσία για την εποχή.[1] Τα γνωστότερα μέλη της
οικογένειας ήταν οι πρωθυπουργοί Σπυρίδων και Χαρίλαος Τρικούπης. Τελευταίος[2]
άρρην απόγονος ήταν ο βουλευτής Κωνσταντίνος Σ. Τρικούπης.

Η οικογένεια Κένεντι είναι μεγάλη πολιτική οικογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών, μέλη της οποίας διαπρέπουν ακόμα στην πολιτική. Η οικογένεια είναι ιρλανδικής καταγωγής και το πρώτο μέλος της που εγκαταστάθηκε στη Μασσαχουσέτη των ΗΠΑ ήταν ο Πάτρικ Κένεντι το 1848. Ο γιος του, Πάτρικ Τζόσεφ Κένεντι, ήταν ο ουσιαστικός γενάρχης της πολιτικής δυναστείας, ο οποίος εντάχθηκε στο κόμμα των Δημοκρατικών και εξελέγη αντιπρόσωπος της βουλής της Μασσαχουσέτης και γερουσιαστής Μασσαχουσέτης. Ο Τζόσεφ Κένεντι, γιος του Πάτρικ, έθεσε τις βάσεις για την πολιτική άνοδο της οικογένειας. Τις πολιτικές φιλοδοξίες που δεν κατάφερε να εκπληρώσει τις μετέδωσε στα παιδιά του. Από τα παιδιά του ο Τζον Κένεντι εκλέχτηκε πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τεντ Κένεντι είναι γερουσιαστής και ο Ρόμπερτ Κένεντι ήταν υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ. Σχεδόν όλοι οι Κένεντι φοιτούν παραδοσιακά στο πανεπιστήμιο του Χάρβαντ.

Το 1966, επί Διοικήσεως Γεωργίου Μαύρου, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ), στο πλαίσιο του εορτασμού των 125 χρόνων από την ίδρυσή της, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μορφωτικό-πολιτιστικό ίδρυμα με σκοπό να συμβάλει στην ανάπτυξη των γραμμάτων, των επιστημών και των καλών τεχνών. Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης συστάθηκε πράγματι με το Διάταγμα 311 της 1ης Απριλίου 1966.
Αρχικά στεγαζόταν σε διάφορα κτίρια της ΕΤΕ, ενώ το 1984 μεταφέρθηκε στη σημερινή του έδρα, στο θαυμάσιο κτίριο της οδού Θουκυδίδου 13 στην Πλάκα, το οποίο εμφανίζει χαρακτηριστική διάταξη αθηναϊκού σπιτιού των αρχών του 19ου αιώνα, θυμίζοντας το αίθριο και τη στοά της αρχαίας ελληνικής οικίας. Σύμφωνα με τις σωζόμενες πληροφορίες, το κτίριο ανεγέρθηκε επί Τουρκοκρατίας πάνω σε θεμέλια προγενέστερου κτίσματος. Μετά την απελευθέρωση χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά ως ξενοδοχείο και σχολείο (Β΄ και Γ΄ Γυμνάσιο Αθηνών). Από τις αρχές του 20ού αιώνα στέγαζε το Κακουργιοδικείο Αθηνών, ενώ από το 1922 φιλοξενούσε οικογένειες προσφύγων από τη Μ. Ασία. Το 1958 κατασχέθηκε από το ΙΚΑ και έναν χρόνο αργότερα περιήλθε με πλειστηριασμό στην ΕΤΕ, η οποία αργότερα το αποκατέστησε εκ βάθρων.
Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, το ΜΙΕΤ, όπως έγινε γνωστό με το ακρωνύμιό του στο ευρύτερο κοινό, αρχίζει ουσιαστικά τη δράση του από το 1974, όταν ο Γεώργιος Μαύρος, τότε Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, με νομοθετική ρύθμιση επαναφέρει τη διασαλευμένη τάξη στο Ίδρυμα, αποκαθιστώντας το προδικτατορικό Συμβούλιο και τον απολυμένο Διευθυντή του Ιδρύματος Εμμανουήλ Χ. Κάσδαγλη, ο οποίος θα παραμείνει στη θέση αυτή μέχρι τον θάνατό του (Μάρτιος 1998).
Το 1995, η Ακαδημία Αθηνών απένειμε στο ΜΙΕΤ το Αργυρό Μετάλλιο για τη συνολική προσφορά του στην πνευματική ζωή του τόπου, «ότι επί τριάκοντα έτη την επιστήμην, τας καλάς τέχνας και τα γράμματα εξόχως προάγει, εκδόσεσί τε, εκθέσεσι και μεταφράσεσι, πολλού λόγου αξίων έργων».
Η παρουσία του ΜΙΕΤ στο πεδίο των γραμμάτων χρονολογείται από το τέλος του 1977, όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες του εκδόσεις, οι οποίες, σύμφωνα με τους καταστατικούς του σκοπούς, προορίζονται να καλύψουν κυρίως διδακτικές ανάγκες των πανεπιστημίων, αλλά και ευρύτερα βιβλιογραφικά κενά. Έκτοτε το ΜΙΕΤ επιλέγει και εκδίδει έργα που, λόγω κόστους ή άλλων ειδικών αναγκών, δεν είναι δυνατόν να τα αναλάβουν οι εμπορικοί εκδοτικοί οίκοι. Στο μεταξύ, πολλές από τις περίπου 500 εκδόσεις του ΜΙΕΤ έχουν εισαχθεί ως διδακτικά εγχειρίδια στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Ωστόσο, σταθερός πόλος προσανατολισμού παραμένει επίσης ο μέσος αναγνώστης, ο φιλομαθής κάθε ηλικίας ή κοινωνικής τάξης, ο οποίος επιθυμεί να μορφωθεί ή να διευρύνει την παιδεία του σε οποιονδήποτε από τους κλάδους τους οποίους καλύπτει το εκδοτικό πρόγραμμα του ΜΙΕΤ.

Η οικογένεια Μερκούρη ήταν Αρβανίτικη που προερχόταν από την Αργολίδα και μέλη της είχαν πολεμήσει στην επανάσταση του 1821.[4] Ο παππούς της Μελίνας, Σπυρίδων Μερκούρης, είχε διατελέσει για πολλά χρόνια δήμαρχος Αθηναίων. Ο πατέρας της, Σταμάτης Μερκούρης, ήταν αξιωματικός του Ιππικού και χρημάτισε βουλευτής και υπουργός (Λαϊκόν Κόμμα, Εθνικόν Ριζοσπαστικόν Κόμμα, Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) ενώ για πολλά χρόνια συμμετείχε στη διοίκηση της ομάδας του Παναθηναϊκού.[5][6] Στην κατοχή, ο Σταμάτης Μερκούρης ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση με την ονομασία «Ριζοσπαστική Οργάνωσις» τον Ιανουάριο του 1942. Ο θείος της, Γεώργιος Μερκούρης, είχε ακροδεξιές πολιτικές απόψεις και ήταν ιδρυτής του Ελληνικού Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, καθώς και διοικητής της Εθνικής Τράπεζας την περίοδο της Κατοχής, γεγονός που προκάλεσε την οργή της οικογένειας Μερκούρη, ενώ αρνήθηκαν να παραστούν στην κηδεία του, το 1943.[7][8] Η μητέρα της, Ειρήνη Λάππα, ήταν αδελφή του ναυάρχου Πύρρου Λάππα, ο οποίος διατέλεσε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων και αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου του βασιλιά Παύλου.[9]