Εμφανίζει 160 αποτελέσματα

Η Ελεονώρα των Αγίων Πάντων των Βουρβόνων και Ορτίθ γεννήθηκε στη 1:46 π.μ. στη Μαδρίτη στις 31 Οκτωβρίου 2005. Η γέννησή της ανακοινώθηκε από τη βασιλική οικογένεια στον Τύπο μέσω μηνύματος SMS. Το 2008 ξεκίνησε την εκπαίδευσή της στο σχολείο Σάντα Μαρία ντε λος Ροσάλες, ένα μικτό ιδιωτικό ίδρυμα στην Μαδρίτη, που παραδίδει θρησκευτική εκπαίδευση στους μαθητές του. Το σχολείο, που βρίσκεται κοντά στο Παλάτι της Θαρθουέλα, είναι το ίδιο στο οποίο υπήρξε μαθητής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ο πατέρας της. Τον Σεπτέμβριο του 2017 ξεκίνησε την δευτεροβάθμια εκπαίδευσή της στο ίδιο σχολείο της Μαδρίτης. Από τον Σεπτέμβριο του 2021 έως τον Μάιο του 2023 φοίτησε σε μία βρετανική σχολή εσωτερικής φοίτησης, το Ατλαντικό Κολλέγιο, και έλαβε Διεθνές Απολυτήριο.

Στις 14 Μαρτίου 2023 το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε ένα βασιλικό διάταγμα με το οποίο ρυθμίζονταν τα θέματα που αφορούν την στρατιωτική εκπαίδευση της πριγκίπισσας-διαδόχου, μιας και ο Ισπανός μονάρχης κατέχει την ανώτατη διοίκηση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Όπως εξήγησε τότε η υπουργός Άμυνας, Μαργαρίτα Ρόμπλες, όπως συνέβη με τον πατέρα της, αυτή η εκπαίδευση θα είχε διάρκεια τριών ετών και θα περιλάμβανε διαδοχική φοίτηση στην Γενική Στρατιωτική Ακαδημία, την Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και την Γενική Ακαδημία Πολεμικής Αεροπορίας. Η Ελεονώρα, από την πλευρά της, αποφάσισε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής της εκπαίδευσης να χρησιμοποιεί τα δύο επώνυμά της, Βουρβόνων-Ορτίθ.

Η πριγκίπισσα των Αστουριών παρουσιάστηκε στην Γενική Στρατιωτική Ακαδημία στις 17 Αυγούστου 2023, συνοδευόμενη από τους γονείς και την αδελφή της. Στις 19 Σεπτεμβρίου έλαβε το ξίφος αξιωματικού και στις 7 Οκτωβρίου ορκίστηκε πίστη στη σημαία μαζί με τους συμφοιτητές της. Μερικές ημέρες αργότερα συμμετείχε στην παρέλαση της Εθνικής Εορτής της Ισπανίας, συνοδεύοντας τον πατέρα της Φίλιππο ΣΤ΄. Την ίδια περίοδο ασχολήθηκε με αθλητικές δραστηριότητες, κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο στην ομαδική ξιφασκία κατά το Αθλητικό Πρωτάθλημα Στρατιωτικών Ακαδημιών Αξιωματικών. Η Ελεονώρα ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στον στρατό ξηράς στις 3 Ιουλίου 2024, λαμβάνοντας από τα χέρια του πατέρα της το δίπλωμα του βαθμού του ανθυπολοχαγού και τον Μεγαλόσταυρο της Στρατιωτικής Αξίας.

Εν αναμονή της φοίτησής της στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, έλαβε στις 23 Ιουλίου 2024 το βαθμό του ναυτικού δόκιμου.

Το Εκτελεστικό Σώμα της Ελλάδος ήταν η πρώτη κυβέρνηση της επαναστατημένης Ελλάδας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ιδρύθηκε από την Πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου το 1822 και είχε ως στόχο τη διοίκηση των επαναστατημένων περιοχών

Το πρώτο διάταγμα για την ίδρυση του πανεπιστημίου εκδόθηκε την 31 Δεκεμβρίου 1836 (12 Ιαν. 1837 με το Νέο Ημερολόγιο), και απόντος του Όθωνα υπογράφεται από τους Άρμανσμπεργκ, Ι. Ρίζο, Κρίστιαν Σμαλτς, Δρόσο Μανσόλα, Α.Γ. Κριεζή, Γ. Λασσάνη. Το διάταγμα όριζε ότι το πανεπιστήμιο θα άρχιζε να λειτουργεί επισήμως την τρίτη ημέρα του Πάσχα του 1837 και ότι θα φέρει την ονομασία "Πανεπιστήμιον του Όθωνος". Θα είχε τέσσερις σχολές, δηλαδή των γενικών επιστημών (φιλοσοφίας, φιλολογίας, μαθηματικών και φυσικών επιστημών κλπ), της θεολογίας, της ιατρικής, και των νομικών και πολιτικών επιστημών.[9] Η ίδρυση του πανεπιστημίου επιβεβαιώθηκε με δεύτερο διάταγμα της 14ης (26) Απριλίου του 1837 που υπέγραψε ο Όθωνας. Εκεί ορίστηκε ως ημέρα έναρξης των εργασιών του η 3 (15) Μαΐου του 1837.[10]

Το Πανεπιστήμιο Αθηνών ονομάσθηκε Οθώνειον Πανεπιστήμιον. Αποτελούσε το πρώτο πανεπιστημιακό ίδρυμα τόσο στο νέο Ελληνικό Κράτος όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσόγειου.[11]

Το νεοσύστατο ίδρυμα συναποτελούσαν οι σχολές Θεολογίας, Νομικής, Ιατρικής και Τεχνών, στο γνωστικό πεδίο της οποίας συγκαταλέγονταν οι Εφαρμοσμένες Επιστήμες και τα Μαθηματικά. Κατά το πρώτο έτος λειτουργίας του, το ίδρυμα στελέχωναν 33 καθηγητές, ενώ μαθήματα παρακολουθούσαν 52 φοιτητές και 75 μη εγγεγραμμένοι ακροατές. Το πανεπιστήμιο στεγάσθηκε αρχικά στην κατοικία του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη στην Πλάκα που σήμερα φιλοξενεί το Μουσείο του ιδρύματος. Το Νοέμβριο του 1841 το ίδρυμα μεταστεγάστηκε στο Κεντρικό Κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, ένα κτήριο σχεδιασμένο από το Δανό αρχιτέκτονα Χανς Κρίστιαν Χάνσεν και διακοσμημένο από το ζωγράφο Καρλ Ραλ, αποτελώντας την περίφημη αθηναϊκή τριλογία, μαζί με τα κτίρια της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (αριστερά), και εκείνο της Ακαδημίας (δεξιά). Το Πανεπιστήμιο διατήρησε την ονομασία Οθώνειο μέχρι το 1862, χρονιά κατά την οποία ο Όθων αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Στις 20 Οκτωβρίου 1862 το ίδρυμα μετονομάσθηκε σε Εθνικόν Πανεπιστήμιον.[12]

Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών σε επιστολικό δελτάριο του 1910
Το σημερινό του όνομα το Πανεπιστήμιο της ελληνικής πρωτεύουσας έλαβε το 1911 χάρη στον Ηπειρώτη ευεργέτη Ιωάννη Δόμπολη (1769-1850), ο οποίος ήταν ένας πλούσιος έμπορος που ζούσε στη Ρωσία. Διέθεσε όλη του την περιουσία στο ελληνικό Δημόσιο με τον όρο ότι το ποσό που θα σχηματιζόταν (στην αυτοκρατορική τράπεζα της Ρωσίας) μαζί με τους τόκους μέχρι το 1906 θα χρησιμοποιούνταν για την ίδρυση και λειτουργία πανεπιστημίου στα Γιάννενα ή στην Αθήνα, που θα ονομαζόταν Καποδιστριακό πανεπιστήμιο, προς τιμή του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια. Το 1911, το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, για να κληρονομήσει την τεράστια περιουσία του Δόμπολη, διχοτομήθηκε σε δύο τύποις ανεξάρτητες νομικά οντότητες, το Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον (στο οποίο ανήκαν οι θεωρητικές σχολές) και το Εθνικόν Πανεπιστήμιον (στο οποίο ανήκαν οι θετικές σχολές). Τα δύο νομικά πρόσωπα συγχωνεύθηκαν ξανά με τον οργανισμό του 1932 και το ίδρυμα μετονομάστηκε σε Αθήνησι Εθνικόν και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον, ονομασία που διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτη μέχρι και σήμερα.[13]

Το 1904 η Σχολή των Τεχνών διασπάστηκε σε δύο επιμέρους Σχολές: τη Σχολή Τεχνών και αυτή των Επιστημών. Στη Σχολή Επιστημών συμπεριλαμβάνονταν αρχικά οι Σχολές Μαθηματικών, Φαρμακευτικής και Φυσικής, ενώ το 1911 προστέθηκε σε αυτές και η Οδοντιατρική Σχολή. Το 1919 συστάθηκε το τμήμα Χημείας και τρία χρόνια αργότερα, το 1922, η Σχολή Φαρμακευτικής μετέπεσε σε αυτόνομο τμήμα. Κατά τη δεκαετία του 1960 έγιναν οι πρώτες ενέργειες με σκοπό την μετεγκατάσταση του πανεπιστημίου και τη συγκέντρωση των δραστηριοτήτων του σε ενιαίο χώρο (Πανεπιστημιούπολη) στη (σημερινή) πυκνοκατοικημένη περιοχή του Ζωγράφου. Σήμερα στην Πανεπιστημιούπολη βρίσκεται η Φιλοσοφική και Θεολογική Σχολή, η Σχολή Θετικών Επιστημών και οι τέσσερις Φοιτητικές Εστίες.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ίδρυσε το 1829 στην Αίγινα την “Αποθήκη Βιβλίων”. Ο Ανδρέας Μουστοξύδης την ονόμασε Εθνική Βιβλιοθήκη και το 1834 μεταφέρθηκε στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα. Αρχικά στεγαζόταν προσωρινά στα δημόσια λουτρά στη Ρωμαϊκή Αγορά, αργότερα στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου και έπειτα στη Μητρόπολη και σε άλλα σημαντικά κτίρια. Το 1842 ενώθηκε με την Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη, και το 1903 η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος στεγάζεται στο εμβληματικό Βαλλιάνειο Μέγαρο επί της οδού Πανεπιστημίου στην Αθήνα. Το 2018 πραγματοποιήθηκε η μετεγκατάσταση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος στο νέο κτίριο στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).

Η οικογένεια κατάγεται από το Βογατσικό Καστοριάς, αλλά τα μέλη της έδρασαν κυρίως στην Κωνσταντινούπολη και την Αθήνα. Γενάρχης της οικογένειας του αθηναϊκού κλάδου θεωρείται ο Μάρκος Δραγούμης, Φιλικός και πληρεξούσιος στις εθνοσυνελεύσεις της Τροιζήνας και της Ερμιόνης. Στην Αθήνα η οικογένεια εγκαταστάθηκε λίγο μετά την επανάσταση και σύντομα διακρίθηκε μεταξύ των άλλων οικογενειών, ιδιαίτερα προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Στέφανος Δραγούμης (1842 -1923) διετέλεσε Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1910 και υπήρξε ένας από τους κύριους οργανωτές του Μακεδονικού Αγώνα, μαζί με τον γιο του, Ίωνα Δραγούμη και τον γαμπρό του Παύλο Μελά. Η οικογένεια Δραγούμη συνδέεται με γνωστές οικογένειες της Αθήνας, όπως την οικογένεια Ράλλη, Ζάννου, Μελά και Βαλαωρίτη.

Η Δήμητρα Λιανίη-Παπανδρέου, γεννημένη στις 22 Ιανουαρίου 1953 στην Αθήνα, ήταν Ελληνίδα πολιτικός και κοινωνική δραστήρια, γνωστή κυρίως για τον γάμο της με τον πρώην Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου το 1989. Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες στη Γαλλία και εργάστηκε σε διάφορους τομείς, με ιδιαίτερη ενασχόληση με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Ασχολήθηκε με τις κοινωνικές πολιτικές και υπηρέτησε σε διάφορους διοικητικούς ρόλους, ενώ ήταν ενεργή στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας, κυρίως μετά το γάμο της με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά τον θάνατο του συζύγου της το 1996, αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή, παραμένοντας ωστόσο ενεργή σε κοινωνικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες. Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου 2023.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1863 και καταγόταν από Φαναριώτικη οικογένεια. Ήταν γιος του Γεωργίου Δέλτα και της Σοφίας Καραθεοδωρή, μέλος της οικογένειας Καραθεοδωρή. Ασχολήθηκε με τις εμπορικές επιχειρήσεις αλλά και με μεταφράσεις της αρχαίας γραμματείας και δη των Στωϊκών φιλοσόφων. Πολέμησε στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και με την επιστροφή του εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αλεξάνδρεια. Το 1916 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Κηφισιά. Το 1895 παντρεύτηκε την λογοτέχνη Πηνελόπη Μπενάκη - Δέλτα. Ο γάμος του με την Πηνελόπη ήταν στα πλαίσια των συμμαχιών που εφάρμοζε ο πατέρας της Εμμανουήλ Μπενάκης. Γι' αυτό και πέρασε κρίσεις, ειδικά όταν αυτή γνώρισε και σύναψε ερωτικό δεσμό με τον Ίωνα Δραγούμη, δεσμό τον οποίο και του αποκάλυψε. Μαζί της απέκτησε τρεις κόρες: την Σοφία, σύζυγο Μαυροκορδάτου, την Βιργινία, αρχινοσοκόμο, σύζυγο του πολιτικού Αλεξάνδρου Ζάννα και γιαγιά του πολιτικού Αντώνη Σαμαρά και την Αλεξάνδρα, σύζυγο του κτηματία Αντώνη Παπαδόπουλου. Απεβίωσε το 1947 στην Αθήνα. Το φέρετρό του ήταν σκεπασμένο με την σημαία του Κολλεγίου Αθηνών. Δίπλα από το Κολλέγιο Αθηνών (στο Ψυχικό) υπάρχει δρόμος που φέρει το όνομά του.